CELE I ZADANIA SKC
Zasadniczym celem powołania i działania Szkolnego Koła Caritas jest organizowanie form pomocy dla dzieci i młodzieży najpierw na terenie własnej szkoły a następnie poza nią.
Cel ten może być realizowany poprzez:
- wyszukiwanie osób potrzebujących pomocy w swoim najbliższym otoczeniu (klasa, szkoła, sąsiedztwo);
- odwiedzanie osób starszych, samotnych i chorych;
- pomoc fizyczna i duchowa osobom chorym, starszym, samotnym;
- pomoc osobom i rodzinom poszkodowanym w wypadkach losowych;
- pomoc chorym uczniom;
- zbiórka nowych i używanych książek, przyborów szkolnych i rozdzielanie ich wśród potrzebujących uczniów;
- sezonowa zbiórka używanej odzieży i obuwia dla dzieci w potrzebie;
- przedświąteczna zbiórka artykułów spożywczych i wspieranie rodzin wielodzietnych;
- organizowanie konkursów, festynów, rodzinnych pikników z zabawami;
- włączanie się w akcje charytatywne Caritas DWP (Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, akcje wielkopostne, Niedziela Miłosierdzia Bożego, Tydzień Miłosierdzia i inne).
JAK ZAŁOŻYĆ SZKOLNE KOŁO CARITAS ?
- Dyrektor Szkoły występuje do Dyrektora Caritas z prośbą o powołanie Szkolnego Koła Caritas oraz informuje, kto będzie opiekunem Koła, a także proponuje asystenta kościelnego.
- Biskup diecezjalny dekretem zatwierdza Szkolne Koło Caritas i mianuje kościelnego asystenta.
- Dyrektor Caritas nadaje akt powołania SKC.
- Do szkoły docierają dokumenty (dekret Biskupa diecezji i akt powołania SKC) wraz z regulaminem (2 egzemplarze), który powinien podpisać dyrektor szkoły.
- Opiekun SKC, na podstawie deklaracji przystąpienia do SKC, tworzy listę wolontariuszy
- Opiekun SKC przekazuje Caritas DWP podpisany przez Dyrekcję regulamin, listę wolontariuszy SKC wraz z protokołem z zebrania założycielskiego.
- Kolejnym krokiem powinno być uroczyste wręczenie legitymacji, które może się odbyć podczas apelu w szkole, z racji święta szkoły, w Święto Patronalne Caritas itp. Każda legitymacja powinna mieć pieczęć Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej oraz miejsce na pieczątkę szkoły.
Przynależność do Koła może być dla dzieci i młodzieży bardzo ważna i potrzebna. Uczy miłości bliźniego, kształtuje wrażliwość na potrzeby innych ludzi. Uczy też akceptacji, zrozumienia i poszanowania osób starszych, samotnych, chorych. Zorganizowane pomaganie przyczynia się do wzrostu samodzielności i odpowiedzialności, uczy zespołowego działania, przyjmowania odpowiedzialności za siebie i grupę, wdraża do bezinteresownej aktywności społecznej.
Jan Paweł II w 1981r. przemawiając do przedstawicieli międzynarodowego wolontariatu wskazał na ten aspekt: “Jakże nie zachwycać się tym, że we wspólnotach chrześcijańskich rozwijają się grupy wolontariuszy, które pragną służyć braciom, by w ten sposób budować bardziej sprawiedliwy i ludzki świat. Wolontariat stanowi bowiem znak i wyraz ewangelicznej miłości, która jest bezinteresownym darem z siebie samego – darem ofiarowanym bliźnim, zwłaszcza tym najuboższym i potrzebującym.”