Celem wolontariatu nie jest zwalnianie struktur państwowych z ich prawnie określanych obowiązków wobec obywateli, lecz dopełnianie realizowanych obowiązków państwa, tak, by następował dojrzały rozwój osobowy obywateli. Do takich zadań J. Chrapek zalicza:
praca na rzecz domów: opieki społecznej, samotnej matki, dla kobiet doświadczonych przemocą w rodzinie;
troska o samotnych i cierpiących pozostających w swych domach rodzinnych;
świadczenie pomocy niepełnosprawnym znajdujących się w specjalnych zakładach wychowawczych lub w rodzinach;
współpraca z wychowawcami więzień, wspieranie procesów reedukacyjnych zwłaszcza dla młodocianych;
organizowanie odpowiednich klubów pomocowych dla ludzi doświadczonych chorobą alkoholową czy narkomanią oraz ich rodzin;
pomoc świadczona na rzecz funkcjonowania kuchni dla ubogich lub też społeczno – charytatywnie funkcjonujących gabinetów lekarskich dla biednych;
współpraca z Caritasem lub też z innymi do tego upoważnionymi instytucjami społecznymi; pomoc w postaci (datków pieniężnych, sprzedaż świec wigilijnych jak też organizowanie kwest, koncertów i bal charytatywnych);
tworzenie przedszkoli parafialnych lub osiedlowych dla dzieci z ubogich rodzin lub rodzin patologicznych;
tworzenie parafialnych i osiedlowych centrów (oratoriów) dla biednych dzieci i młodzieży z ciepłymi posiłkami dla nich;
organizowanie poradnictwa pedagogicznego, psychologicznego i prawnego dla ludzi biednych;
świadczenie pomocy na rzecz dzieci nie mogących uczestniczyć w szkolnym procesie edukacyjnym poprzez ich odwiedzanie i pomoc w nauce;
organizacja dobrze funkcjonujących bibliotek środowiskowo-lokalnych i wspieranie czytelnictwa;
organizowanie darmowych kursów dokształceniowych dla bezrobotnych i biednych;
organizowanie działalności kulturalno-oświatowej w małych wioskach i miasteczkach.